| Paraspiratie |
|
Omdat het schilderij "De Illusie" van Theo Voorzaat op de omslag van het Tijdschrift van het Koninklijk Zeeuwsch Genootschap der Wetenschappen (nummer 11.2) prijkte, las ik daarin twee goed gedocumenteerde artikelen. Het ene ging over kunstenaarskolonies in Zeeland, in de loop der eeuwen, het andere over bijen- en wespenpopulaties*). Een der zeldzaamste wespen, de Pseudogonalos hahni, laat als een laagvliegende bommenwerper haar eitjes op het groen vallen, waardoor ze uiteindelijk in de maag van een rups terechtkomen. Dan moet die rups wel al zijn geïnfecteerd door een sluipwesp van het geslacht Ophion, waarvan de larve de rups van binnenuit opeet. Met een beetje geluk werkt die larve ook het door de rups opgegeten eitje naarbinnen, waaruit een dan larve komt die met de Ophionlarve hetzelfde doet als die met de rups doet. Ik zeg er uit zelfbehoud bij dat mijn gedachten op dit moment parasiteren op dit fenomeen, maar ziet u nu wat je al niet moet doen om met de juiste voorstelling van zaken zowel te boeien als te overtuigen? Nu is een populatie natuurlijk niet hetzelfde als een kolonie, en voortplanten niet hetzelfde als inspireren, en parasiteren niet hetzelfde als navolgen. Maar als u niettemin oog hebt voor parallellen en bovendien bestand bent tegen macabere varianten - al moet ik hier aan toevoegen dat de natuur in dit opzicht geen waarden kent, dus het gezeur is geheel onzerzijds- dan gaat die toevallige metafoor in Zeeland toch wel op een heel eigen wijze tot de verbeelding spreken. Al kan ik u redelijk geruststellen, mocht u zich afvragen welke metafoor op wie van toepassing is, in aanmerking genomen dat het gebruikelijk is om menselijk gedrag aan te wenden om dierlijk gedrag een diepere betekenis te geven. *) Alarmfase 1 voor Zeeuwse bijen- en wespenfauna. |