|
Het mag vanzelfsprekend klinken als ik iedereen, die in de loop der jaren heeft bijgedragen aan aan het voortbestaan en het uitgroeien van de galerie, wil bedanken, maar ik kwam pas op de vooravond van deze herdenkingsdag op het idee. Dat zit ook een beetje in mijn persoonlijkheid: ik wil alles zelf doen en ik wil alle eer. Zelfs al zou het terecht zijn, het blijven irritante eigenschappen. Waaruit voorvloeit dat ik bij deze gelegenheid zal proberen het een beetje goed te maken.
Ik wil graag iedereen bedanken die door zijn of haar daden of houding direct of indirect aan het bestaan van onze galerie heeft bijgedragen. Alle lieve en enthousiaste en trouwe bezoekers, en vooral alle trouwe kunstenaars, maar ook zij die mij vergeven hebben dat ik hun werken niet wilde, alle getergde assistentes, leveranciers, belastingambtenaren, beursorganisatoren, scriptieschrijvers, sommige verslaggevers, drukkers, lijstenmakers, sommige taxichauffeurs, wijnhandelaren, standbouwers, bouwvakkers en doe-het-zelf-winkels, en banken niet te vergeten, burgemeesters, heel wat collega's, fietsenmakers, en verder alle mensen die gewoon aardig tegen me waren... Maar ook de slechten zou ik zeker niet onvermeld willen laten. Zij zijn het die me scherp houden, die me dwingen te formuleren waarom zij ongelijk hebben en ik gelijk. Zonder hun laakbare daden zou ik nu een kwezel zijn. Want dat is toch de essentie van het voorbestaan: goedheid maakt kwetsbaar. Goedheid kan men zich alleen veroorloven als men zich kan onttrekken aan de luimen van de begunstigden. Waarmee wat onverwacht wordt aangetoond dat slechtheid ook goedheid genereert. Ik wil dan ook eveneens van harte danken de verslaggevers die mij door het slijk hebben gehaald (niet toereikend voor waar martelaarschap), de kunstenaars die mij hebben belazerd, of vonden dat dat mocht. Ook de culturele overheid, die het spoor na de privatisatie bijster schijnt, maar die vroeger precies wist wat goed was en wat niet. Maar wat maakt het uit, de grenzen van de samenleving worden niet getrokken door vernieuwingsdrang, maar daar waar de spanningsvelden van goed en kwaad elkaar belagen. Het trekken en duwen maakt de wereld duidelijk. Ik dank allen en verzeker hen dat ik tot het uiterste zal gaan om alle verworvenheden de komende 33 jaar te effectueren. |