Ben ik wel een goede burger? Om de haverklap wil ik mijn stellige overtuiging van de daken schreeuwen, maar, getekend door ervaring weet ik dat het de vraag is of iemand mij hoort, laat staan het met mij eens is. Dat valt tegen. Ik zie bovendien landgenoten bedolven worden onder hoon en wijting, terwijl hun gedachtengoed daar niet op duidt. Maar voor een zuiver geweten is dat niet genoeg. We hebben het allemaal geweten, we waren erbij, we konden het niet missen, maar we weten niet hoe we het tij moeten keren, toen niet, en nu ook niet. Ben ik een goede burger als ik me hierbij neerleg? Dat is iets om bij stil te staan. Probeer dat eens op een tafel. U zult versteld staan.
De kartonnen tafel die mijn dochter had gemaakt was veel mooier. Haar blad heb ik kunnen redden, maar die poten, die hadden het. Als je Morandi, Klaas Gubbels en de droom van Maria Montessori bij elkaar optelt, dan heb je de tafelpoten van Roosje. Die had ik liever gefotografeerd, maar ik was te laat. Zij had ze afgekeurd. Ik moest nieuwe maken, nette en stevige. Dus verzon ik degelijke dwarsverbanden, maar, vraag ik mij nu af, wanneer begint de burger in het kind zich eigenlijk te roeren?
|
