| Tastbaar |
| Zou Hercules Seghers het Rijksmuseum de moeite waard hebben gevonden om er een ets van te maken, als het er toen al had gestaan? Moeilijk te zeggen, maar als het er toen al was, dan zouden we ons nu niet druk hoeven te maken over de neiging van degenen die een vinger of een hand in de pap hebben om het gebouw -hoe zal ik dat nu eens aardig zeggen- mooier te maken. |
|
Ik ken iemand die iemand kent die hem in staat stelt in een museum etsen van
Hercules Seghers vast te houden. Als hij dat vertelt krijgt hij ter plekke
hartkloppingen van verrukking. Ik voel met hem mee. Binnenkort zit daar
iemand anders, die aan iemand anders iets dergelijks zal gaan toestaan. Nu
zijn er twee mogelijkheden. De bevroorrechte (de r was eerst per ongeluk,
maar het beeld is zo prachtig compact, dat ik hem heb laten staan) is razend
dat het niet meer mag, of de bevoorrechte beseft dat hij geboft heeft, en
gunt uit de grond van zijn hart een medemens de hemel op aarde.
Laten we hier een referendum over houden. Ik leg u daarom twee vragen voor: - vind u het juist dat dit soort voorrechten bestaan, kunt u zich zelfs verzoenen met het idee dat het altijd iemand anders is die aan het langste eind trekt, want hoe je het ook bekijkt, informele circuits zijn altijd klein. Bent u, kortom, bijzonder gecharmeerd van dit idee, omdat het de eeuwige verjonging van een humaan instituut symboliseert, en juist vanwege het symbolische -het weten is voldoende- accepteert u dat slechts weinigen kunnen en mogen genieten, om het even waarvan, en neemt u de frustratie van de tussen-wal-en-schip-vallers op de koop toe? - vind u dat iedereen dat moet kunnen ervaren, dat aanraken, en dat in de grondrechten van de mens (vanwege de korte levenscyclus moeten we helaas de fruitvliegjes buiten beschouwing laten, hoewel zij verhoudingsgewijs veel meer genen hebben dan wij, en wellicht excelleren in mondelinge cultuur-filosofische verhandelingen, met andere woorden, u hebt u zich vast nooit afgevraagd hoe gretig die vliegjes misschien wel niet op een geschilderde rijpe perzik willen zitten) vastgelegd moet worden dat het aantal aardbewoners gedeeld door het aantal kunstwerken maal de gemiddelde leeftijd is het aantal keer dat een menselijk wezen in staat gesteld moet worden om een kunstwerk aan te raken. Voordat u doorhaalt wat niet van toepassing is moet ik u iets bekennen. Ik kwam erachter dat wat hierboven staat niet helemaal juist is. Iedereen mag namelijk komen kijken, moet zich weliswaar identificeren, maar verder is er geen beletsel voor een directe confrontatie met de artistieke nalatenschap van Hercules Seghers. Voor iedereen. Ik betrok even. Jammer van het stukje, maar wacht eens, dat is net zoiets als de gelijke kansen waar de Amerikanen het zo graag over hebben. Natuurlijk komt heus niet iedereen meteen aanrennen, maar stel dat de bekendheidsgraad èn de attractiviteit van deze vorm van recreatie min of meer gelijk was aan die van Goede Tijden, Slechte Tijden, dan was het niet moeilijk om een flinke rij wachtenden vóór u te voorspellen. Dus heb ik, zij het om andere redenen, toch gelijk. Dus besloot ik dat dit stukje tevens dient om aan te stippen hoe makkelijk een verkeerde redenering uit een krapte aan feitenkennis kan voortvloeien, en dat om de waarheid heen draaien toch niet hetzelfde is als liegen. En bovendien, drogredenen doen het altijd goed in een debat, zelfs als uw tegenstander ze doorgrondt, want meestal mankeert het dan aan de helderheid van het weerwoord. Ikzelf ben daar namelijk behoorlijk slecht in. Dus leef ik me uit in geschreven drogredenen, en geef daar dan het goede antwoord op, of omgekeerd. |
BACK