|
Rectificatie II |
|
Ik heb enige tijd geaarzeld of en hoe ik deze gedachten zou moeten
vastleggen. Als ik zeg dat ijdelheid een fantastische eigenschap is, dan
kunt u zich wellicht voorstellen dat ik het evenmin kan laten deze stelling
op de hak te nemen. Ik hoef niet ver te zoeken, mijn eigen gedrag volstaat.
Als u zich mocht afvragen of het helpt dat ik met mijzelf de spot drijf, dan
is mijn wedervraag of iemand, die ergens van is overtuigd, sowieso openstaat
voor aan afwijkend standpunt, en dat is nu net wat bij mij, alsnog via een
omweg, kwam bovendrijven op grond van de enige reactie op "Beeldenstorm"
(Weekly 20), die kortweg luidde: "wat een gelul".
In gedachten zuchtte ik eens diep. Het getuigt immers niet van inzicht uit het oog te verliezen dat de uitverkorenen van Aart Emsterdem zich door de allerbeste bedoelingen laten leiden. Het is net als met travestieten op het toneel: het dondert niet of ze lijken op vrouwen, als maar duidelijk is dat het niet hun oogmerk is dat u echt denkt dat zij vrouwen zijn. Met die galerieën ligt het natuurlijk anders, maar dat maakt het niet minder onvergeeflijk dat ik over het hoofd zag hun goede bedoelingen voldoende te uit te lichten. Hier doet zich overigens het probleem voor dat zij mij niet komen vertellen welke die zijn, voorzover althans die hun eigen profilering, zoals die uit persberichten naar voren komt, overstijgt. Maar dat pleit mij niet vrij, het is net als met huizen kopen: je moet wel zelf het initiatief nemen om te onderzoeken of er eventueel iets niet in de haak is. En daarin ben ik schromelijk tekort geschoten. En hoe kom ik daar nu op. Door die ene reactie. Die deed mij opeens beseffen dat ook ik de ijdele illusie koester dat iedereen denkt dat ik gelijk heb. Hoe kon ik die fundamentele wijsheid nu uit het oog verliezen. En hoe kon ik nu toch vergeten dat die jongens en meisjes van Aart Emsterdem niet ook volledig van hun eigen gelijk overtuigd zouden zijn, dat die niet ook met volledig blank gemoed zich stortten in hun elitaire evenementen -niets slechts daarover, ik hoop zelf precies hetzelfde van de evenementen waaraan ik deelneem- hoe kon ik nalaten daarvoor plaats in te ruimen in mijn vrijmoedig commentaar. Het moet mijn ijdelheid geweest zijn. Je wilt ooit in je leven gelijk gehad hebben, en dan niet omdat je het zelf denkt -dat overkomt me iedere dag- maar omdat zeer veel anderen het je geven. Als dat de illusie is die de fictie in de kunsten zijn onvolprezen status geeft, dan is er maar voor weinigen hoop, zonder aanziens des persoons. |