| De Amateur III |
|
Het laat me maar niet los. Stel dat u op de maan uw krant inkeek en u zich al lezende over het gekrakeel over fraude en politieke ommezwaai mee liet voeren met het sentiment van de eerste indruk, zou dan niet uw eenvoudige conclusie zijn dat iemand, die ooit al eens bij een zweem van onoirbaarheid betrokken is geweest, nooit meer iets naar buiten mag brengen over misstanden? Maar zou dat bij u op de maan niet ook een cynische grijns genereren vanwege het feit dat het naar buiten brengen van misstanden zo vrijwel onmogelijk wordt? De letter van de wet en de zucht naar sensatie spannen in dit opzicht samen: het zijn de prijs van de vrijheid, de kosten van het erbarmen en de opbrengst van het ego, die geen tegenspraak dulden in uw vragende ogen. Een vermoeden kun je niet meer uitspreken zonder het zwart op wit te bewijzen, want voor je het weet heet het laster, of eist men schadevergoeding. Nou, dan kun je nog zo veel gewusst haben, maar volgens die maatstaven is het veel verstandiger om voorgoed je mond te houden. Wat dat betreft is de optie van het anonieme bellen niets anders is dan de bevestiging van de angstmaatschappij. Tenzij natuurlijk de woorden schuld bekennen čn vergeven ook zouden voorkomen in het maatschappelijke vocabulaire. Maar stel dat ik zou zeggen "zoekt u dat eens op", dan impliceert alleen de vraag al dat er niet veel hoop is, en wat schieten we daar mee op. Nou dit: als dat onopvallende woord bewustwording op zijn juiste potentieel getaxeerd zou worden, compleet met onhandigheden en goede bedoelingen, dan moet er toch een moment komen dat goed en kwaad nuances kennen, die in het maatschappelijk verkeer vrijelijk ter sprake kunnen komen. Jawel, ho stop, risico van misbruik van vertrouwen is dan het argument, nietwaar. Nou, laten we daar dan aan werken. En op z'n minst zoeken naar de bron van ons ongenoegen. In het besef dat als ook de wet voortkomt uit dat ongenoegen, een heleboel plezier bij voorbaat is vergald. Natuurlijk weet ik donders goed dat u al een tijdje met uw hoofd zit te schudden, als het niet is omdat u mijn argumenten echt kunt weerleggen, dan toch uit een gevoel van plaatsvervangende schaamte. Dat ik heb namelijk ook altijd als iemand zijn stem verheft, zelfs al klinkt het niet onredelijk. Gelukkig leert de ervaring dat lezers soms aanzienlijk dapperder zijn dan schrijvers, dus als u het goed vindt stel ik deze discussie nog even uit. |