BACK

Weekly Residuum 398 - oktober 2008 C
© foto en tekst Koen Nieuwendijk


foto © 2008 Koen Nieuwendijk


Als u verbaasd uw wenkbrauwen optrekt weet ik wat u bedoelt, als u weet wat ik dacht na het lezen van een artikeltje over het verzet van buurtbewoners tegen de aanleg van een kinderspeelplaats. Zij willen dat het terreintje, dat De Kop van Jut heet, een stilteplek is, voor mens, en, zonder dat die zich hebben kunnen uitspreken, dier. Stadsdieren weten uitstekend wat zij aan spelende kinderen hebben, menige dreumes met aanleg zal zich een vroegtijdige hartverzakking hebben bespaard vanwege het vruchteloos pogen te pakken van een van die verketterde vogelvrije stadsduiven, ook wel vliegende ratten genoemd. Ik zeg niet dat ze dat er allemaal bij zeiden of dachten, en ook moet ik bij voorbaat toegeven dat ik, waar ik ook ben, niet dol ben op herrie, maar als je soms de knop niet kunt omdraaien dan draait de ene helft van de wereld uit op een stiltecoupé en de andere op gelegaliseerde herrie.

Want er is namelijk meer aan de hand. Ik las al dat het brein zelf wat gaat verzinnen als het niet wordt geprikkeld. Dat belooft wat nadat de stilte u als een mokerslag treft. Een vermetele wetenschapper suggereerde al dat Mozes zo aan zijn tafels is gekomen. Maar er is nog wat. Ik geef altijd hoog op van de hedendaagse sensitieve mens, maar beseft u wel wat dat inhoudt? De mens evolueert nog steeds en het moment nadert dat via die opgerakelde sensitiviteit het gedachtenhoren een nieuwe verworvenheid wordt, maar daarmee ook een nieuwe bron van ergernis. Want ik weet zeker dat u helemaal niet wilt weten, als het nieuwtje er eenmaal af is, wat uw doorsnee medemens denkt. En waar wordt dan de spits afgebeten? Juist geantwoord, in het openbaar vervoer. In de stiltecoupé mag binnenkort voortaan ook niet meer gedacht worden.



(Bronnen: Het Parool 16-10-08, p 19 en NRC-Handelsblad, 16-10-08)



BACK