| Dit hondje, geschilderd door Anneke van Brussel, is afgewezen door haar eigen bazin, als schilderij althans. Die bazin overwoog geen moment of ze hiermee wellicht een aanzienlijke waardestijging misliep, want liefhebbers staan daar niet bij stil. En zo hoort het ook. Niettemin, op het moment dat ze het niet meer kān kopen, verandert de zaak. Als ze beseft dat die ander er later wellicht onverhoopt een heleboel geld voor kan krijgen, dan gaat dat juist schrijnen omdat het haar hondje is, op dat schilderij. Dat is bovendien over een tijdje dood, en daar maakt het geweten misbruik van, dat gaat knagen. En keek dat hondje nou vrolijk... |
|
Een van de vorige weekly's had als titel Branchevreemd. Dat blijkt achteraf
wat voorbarig. Maar laat ik eerst even de intro aanheffen. U weet -als u dit
leest moet dat haast wel- dat ik in de greep ben van internet, en meer in
het algemeen van alle digitale gedonderjaag. Ik investeer er niet in zoals
men dat doet in aandelen IT -als er ergens prodorie al tig decennia sprake
is van venture capital dan is het in de kunsthandel wel- maar het is
verbazingwekkend leuk om te ontdekken dat je persoonlijke productiviteit
buitengewoon toeneemt als je leert te spelen met de nieuwe technieken. En
spelen is sowieso leuk. Ik lees dus hoofdschuddend de huidige verslagen over
het inzakken van de IT-sector. Natuurlijk, er moet veel gecorrigeerd worden,
want zonder het diepe lijden van alle gelukzoekers, die eerst moeten ervaren
dat het toch wat tegenvalt, glorieert zelden het echte avontuur.
En zo keek ik er van op, en toch ook weer niet, dat de aandeelhouders van het door De Hond kleur en inhoud gegeven beursfonds hun geduld hadden verloren. En pal daarop vroeg ik me af of die mensen wel eens een schilderij hadden gekocht, en zo ja, wat ze zich daarbij dan afvroegen. En pats daarbovenop moest ik weer ingrijpen, want gaat u nou toch niet denken dat ik iets heb met De Hond, iets wat ik met schilderijen nou juist wel heb. (Alsof Vermeend dat rook, want er is nog steeds geen vermogensheffing op kunst die u liefhebt.) Waarmee ik ongewild poneer dat u voor echt venture capital investment (het blijft wennen, maar, de Unie rammelt aan de voordeur, het echte Nederlands wordt dra folklore) affiniteit moet hebben met de werkvloer. En geduld. En dus eigen geld. Waar bemoeit hij zich mee, denkt u nu. Goed dan, desnoods met de kunstkoopregeling, want die dient een goede zaak, en dāt rendement hebt u dan alvast binnen. |
BACK